De Mooiste Loopjes
Ondertussen heb ik er heel wat mooie loopjes op zitten die toch de moeite waard zijn om te delen. In augustus hadden Kevin, Bjorn, Ben, Caat en ik onszelf ingeschreven voor een trailrun in België: Trail des Fantômes, een zware trail met 800+ hoogtemeters. Daar moest natuurlijk voor getraind worden, want een trail lopen leer je niet vanzelf.
Ik kocht nieuwe trailschoenen en in juli deed ik mijn eerste trailronde in de Kampina met Ben en Caat. Dit was prachtig. We hadden een route gevonden van 16 kilometer en we zouden op een rustig tempo lopen. Dat lukte, en we hadden een voldaan gevoel na deze ronde. We liepen door de heide, langs het water, door het bos en tussen de koeien.
‘De Hel van Kevin’
Kort daarna ging ik naar Goes, naar Kevin en Angela. Daar zouden Kevin en ik een trail doen in Burgh-Haamstede. Ik wist toen nog niet hoe dat gebied eruit zou zien. Kevin bedacht een route van ongeveer 20 kilometer. We hadden van tevoren wat segmenten gezocht op Strava en dat gaf ons de motivatie om op sommige stukken wat beter ons best te doen. Het was warm, volle zon, over het strand en door de duinen. We hadden de Meeuwenduinen niet gedaan, deze waren dicht vanwege het broedseizoen, maar dit schenen nog zwaardere duinen te zijn dan die we al hadden gehad. Het mulle zand is echt zo zwaar. We liepen door het bos, over het strand en zagen herten. Het was wel een ontzettend mooie route, die ik later de ‘Hel van Kevin’ noemde omdat het me echt zwaar viel.
Amerongse Berg & de Maashorst
Een week later stond de Amerongse Berg Trail gepland met Mats, de vriend van Noortje, een vriendinnetje van mij. Hij deed, als hij niet aan het voetballen was, aan hardlopen en wilde wel eens een keer met mij meelopen. Gezellig! We liepen 12 kilometer en dat ging eigenlijk vrij vlot en goed. De volgende dag kwam Kevin naar Brabant en hadden we een trail gepland van 21 kilometer door de Maashorst. Kevin was op ‘vakantie’ bij pap en mam in de tuin. We liepen tussen de paarden en de koeien en hadden een mooie route gevonden. We zouden ons horloge uitproberen om via GPS te lopen. Dit konden we namelijk allebei nog niet. Ik gaf het na 2 kilometer al op, want ik snapte er niks van. Kevin deed de rest van de route, totdat we verdwaalden... Hij dacht dat het pijltje, dat naar het noorden wijst, de plek was waar we waren gestart. We bleven dus steeds de verkeerde kant oplopen. De laatste kilometers waren zwaar en ik was zo blij dat we terug waren bij de auto. We haalden allemaal lekker eten en bleven de rest van de dag bij pap en mam, waar de rest van de familie ook naartoe kwam. Gezellig!
Trail des Fantômes
De dag van de Trail des Fantômes was aangebroken. Ik reed samen met Ben en Caat naar België, waar we van plan waren om een nachtje op de camping te blijven. Alle kampeerspullen mee en gaan. Ben reed, het weer zag er niet veelbelovend uit en gaandeweg besloten we dat we geen zin hadden om te gaan kamperen, dus dat we na de run gewoon naar huis zouden rijden. Hoe gaan we ooit 800+ hoogtemeters overleven? Daar hadden we op dat moment nog geen antwoord op. We startten in een grote groep en konden ons tempo niet goed vinden. De eerste klimmen kon je ook niet rennend doen, de paden waren te smal en de mensen voor ons waren gaan wandelen, dus dat moesten wij ook doen. Achteraf was dat natuurlijk helemaal niet erg. We liepen langs beekjes, door de mooie natuur en in de bossen. Ik zwikte mijn enkel denk ik wel 20 keer, en dat ik nog door kon lopen was een wonder. We moesten door een rivier, wat echt ontzettend verkoelend was, en hoorden om ons heen mensen het hebben over ‘de muur’. De muur... wij hadden geen idee wat ze daarmee bedoelden, maar het was een steile berg die je letterlijk op handen en voeten moest trotseren. Het was echt een hele leuke trail en het biertje aan het einde smaakte goed.
Nisse Cross Zakloop
Na de Kustmarathon schreef ik mezelf in voor de Nisse Cross Zakloop in november. Het doel was simpel: gewoon leuk om de kilometers een beetje te onderhouden. Maar toen ik eenmaal inzicht kreeg in de uitslag van vorig jaar, wilde ik toch graag mijn PR verbeteren, en Kevin zou mij gaan pacen. Leuk, weer een dagje naar Zeeland!
Het was behoorlijk modderig, en zoals bij een crossloop gebruikelijk, was het onverhard... Dat wist ik van tevoren niet. Als ik dat had geweten, vraag ik me af of ik wel aan de start had gestaan, haha. We startten veel te snel en halverwege zakte ons tempo flink terug. Kevin heeft me er echt doorheen gesleept, want op een gegeven moment kon ik bijna niet meer vooruit. Bij de finish sprintte hij er nog even vandoor, alleen om vervolgens in volle glorie uit te glijden, haha.
Toch liep ik mijn PR en eindigde ik op een 8e plek!
De Maashorst en Drunense Duinen
Kevin en ik planden op 9 december een trailrun in de Maashorst. Het was nu natuurlijk een ander seizoen dan de vorige keer, maar we gingen lekker rennen. We liepen de hele weg in de regen, en ik vond het best wel afzien. Toch hebben we 25 kilometer gelopen en had ik aan het einde een super voldaan gevoel.
Met kerst stootte ik mijn kleine teen tegen het traphekje. Ik dacht dat hij gebroken zou zijn, maar goed gekneusd kan natuurlijk ook. Niet zeuren en gewoon doorgaan. Toch planden we rond kerst een trailrun door de Drunense Duinen, waar we nog niet eerder hadden gelopen. Lekker door het mulle zand, de heide en bossen. Na 10 kilometer kon ik echter niet meer vooruit, mijn teen deed zoveel pijn. Ik ben teruggewandeld, wat uiteindelijk net zo lang duurde, verschrikkelijk, haha. Tegen de tijd dat ik terug was bij het beginpunt, was Kevin er ook. Heel toevallig kwamen we elkaar tegen!
Bosbokkentrail
In februari planden Kevin en ik de Bosbokkentrail. Kevin liep de 32 kilometer, en ik koos voor de 17 kilometer, omdat ik niet genoeg lange duurlopen had gedaan om 32 kilometer aan te kunnen. We startten in Burgh-Haamstede, een echt prachtige omgeving! We liepen door de bossen, vervolgens een paar kilometer over het strand, daarna de duinen in, en sloten af in de bossen.
Wat ik niet wist, was dat deze trail 300 hoogtemeters had en dat we door de Meeuwenduinen moesten. ‘De zwaarste duinen van Zeeland, omdat ze volledig uit mul zand bestaan.’ Tijdens het lopen dacht ik: *kut Kevin, dit zijn de Meeuwenduinen. Als je dit had verteld, was ik hier vandaag nooit geweest.* Daarom is het soms maar goed dat ik dingen niet van tevoren weet. Het was zwaar, maar ik liep zo goed dat ik 9e werd! Kevin liep ook super goed, en we sloten de dag af met frietjes.
Amerongse Berg
Met collega's hadden we afgesproken om een keer samen te gaan lopen. Maar toen het zover was, haakte iedereen af, op één collega na. Ach, dan gaan we gewoon met z'n tweeën! We schreven ons in voor de 21 kilometer op de Amerongse Berg. Die had ik vorig jaar al gelopen met Mats, toen 12 kilometer, dus ik wist ongeveer wat ik kon verwachten.
We startten heerlijk vroeg op zondagochtend om 9 uur, wat perfect was. Ik bleef de dag ervoor bij Noortje en Mats slapen en reed binnen een half uur naar Amerongen. De trail was prachtig, vooral omdat de heide nog in bloei leek te staan.
